Χαρτογράφηση λουτρών αυλακίου και φυσικών υλικών δόμησης

Τι είναι αυτό το δέσιμο των ανθρώπων με τον τόπο τους, με τη γη των αναμνήσεών τους; τι είναι αυτό που κάνει το χώμα να μας κρατάει καθηλωμένους και όταν είμαστε μακριά του να το αναπολούμε;

Μπήκα στο καράβι για Νίσυρο με χάρτες, και λευκά σημειωματάρια ψάχνοντας για απαντήσεις και γύρισα με πέτρες, χαλίκια, ιστορίες, εικόνες, ψάχνοντας για ερωτήσεις.

Στη Νίσυρο το χώμα και οι πέτρες έχουν όλα τα χρώματα της ίριδας. Οι Νισύριοι έχουν τη θάλασσα στα μάτια τους και το κοιμισμένο ηφαίστειο στην καρδιά τους. Κάτω από κάθε πέτρα έχουν κρύψει μια ιστορία που διηγούνται πρόθυμα, και σε προσκαλούν να καταγράψεις τη δική σου εμπειρία με τον τόπο τους και να την κρύψεις για τον επόμενο.

Οι ιστορίες τους συνέθεσαν μια αφήγηση, μια ανάμνηση ενός τόπου, ενός ξεχασμένου λιμανιού γεμάτου συντρίμμια μιας άλλης εποχής και ζωής, που περιμένει μια νέα αφήγηση να το ζωντανέψει ξανά. Μέσα στα χρόνια οι αναμνήσεις τους συντηρούν τον τόπο ανέπαφο, και τον περιγράφουν σαν να ερήμωσε μόλις χθες. Οι ιδέες και οι βλέψεις τους έγιναν τα εργαλεία σχεδιασμού μου, και τα παραδοσιακά υλικά της γης τους η παλέτα μου, για να ξεκινήσει μια σύγχρονη αφήγηση του ίδιου τόπου.